Ben bu işten anlamıyorum sanırım , yazarken bir yandan da düşünüyorum neden blogum var acaba diye ,sonuçta yazı yazma işinde bu kadar vasatken blogumun olması kadar saçma bir durum olamaz sanırım ...
İki üç gündür bloguma girmek içimden gelmiyor aslında hiç bir şey yapmak istemiyorum boş boş bakıp etrafa sonrasında çıkıyorum.Tembellik ve üşengeçlik ruhuma işlemiş.Dün yine böyle üşengeç ve tembelken kendimi dinleme şansına sahip oldum.Kolay kolay kendimi dinleyemem hayatımı düşünmeye başladığımı fark ettiğim an başka şeyler düşünmeye çalışırım bi kasvet çöker üzerime daralırım.Bu bi nevi kendimden ve gerçeklerden kaçma yöntemi olarak da söylenebilir.Her neyse dün son dört yılımı degerlendirme fırsatı buldum ve sonuç sıfır aslında ben sıfırım ,elle tutulur hiç bir şeyim yok ne okul ne iş ne hayat,ne arkadaşlar hiç bir şeyim yok benim,ama çok tuhaf çok mutluyum böyle huzurluyum...Sonra düşündüm neden kimseyi sevmiyorum ben neden hiç bir şeyden zevk almıyorum...ve sonra fark ettim ki aslında ben kendimi sevmiyorum yani kendimle barışık bir insan değilim ..Neden böyleyim bilmiyorum kendime sormayı da düşünmüyorum ve arayış içerisinde de değilim . Sanırım bir süre daha üzerimde ölü topragıyla gezmeye devam etcem...Arkadaşlar ben sanırım ölmüşüm de kimsenin haberi yok...
0 yorum:
Yorum Gönder
Bir düşüncen varsa eğer söyle bana ?